ประมาณ 4 ทุ่ม ของเมื่อ 3 ปีที่แล้ว
ผมเองยืนเกาะรั้ว ของ หอพักหญิงของ มหาลัยแห่งหนึ่ง ผมเองนั่งรถแท็กซี่ จากกรุงเทพฯไปที่นครปฐม
ในเวลาชั่วโมงกว่า หลังจากที่คุยโทรศัพท์ เสร็จ…
ผมเองมีเรื่องคาในหัวใจ ตลอดเวลา แฟนผมเป็นอะไร นอนเร็ว คุยโทรศัพท์ กับผมน้อยลง ติดต่อยาก..
เทอบอกให้ผมกลับไปได้ใหม หลายๆครั้ง ค่อยคุยกันวันหลัง
ผมเองได้แต่บอกว่า ผมอยากคุยวันนี้
ผมพบเธอแล้ว ผมยืนเกาะรั้ว ผมเริ่มร้องไห้
เธอบอกว่า เธออยู่กับคนอื่น ในระหว่างที่ผมอยู่ในเมืองสั่วๆ แห่งนี้
ผมไม่ใด้มาต่อว่า เธอ … แต่ผมมาถามว่าเธอมีใคร แล้วใช่ใหม
ผมได้คำตอบแล้ว… ผมก็จากไป ลืมความสัมพันธ์… แม้ผมเองจะเจ็บ แต่ก็ไม่ฉุดรั้ง..
ในวันนี้ผมเองเกิดเหตุการณ์ แบบนี้ขึ้นอีกครั้ง เธอบอกว่าตอนนี้ เธอมีความสุขมาก
นั่นแหละ คือคำตอบที่ผมอยากได้ยิน และยินดีที่จะจากไป…
ผมเองไม่ใด้โกรธเธอ แต่ถ้าความรัก ที่ผมมีต่อเธอ ทำให้เธอมีความสุขน้อยลง
ผมเอง ขอเจ็บคนเดียว… ยินดีกับเธอด้วยนา เจ้าหมาน้อย เธอเป็นคนที่น่าจดจำ
น้องชายคนหนึ่ง
ใจบางๆ อคูสติกเวอชั่น โดย จอห์น
Comments are closed.