เกือบ 4 ปีแล้วครับ ที่ผมไม่มีโอกาส มาเหยียบที่แห่งนี้
เนื้อเพลง ที่ผมแต่ง ยังก้องอยู่ในหูเสมอๆ
“หอคอยเมืองสุพรรณตั้งตรง คือเก่า แต่ใจของเจ้า คือเอียง แท้ละหนอ
คำสัญญารักวัดป่าเลไลยก์์บ่ดลใจพอ เจอคนรูปหล่อ ลืมหนุ่มอุบลฯ คนไกล..”
หอคอยเมืองสุพรรณก็ยังตั้งตรงอยู่อย่างนั้น ทำไมใจเธอถึงได้เอนเอียงนัก
คำสัญญารักวัดป่าเลไลยก์ ไม่ดล ใจพอ พบคนรูปหล่อลืมหนุ่ม อุบลคนไกล…
เชื่อว่าทุกเพลง ย่อมจะมีที่มา คุณคงไม่เชื่อสินะ ว่าเพลงนี้ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปทุกอย่าง
ทุกเพลงมีเรื่องเล่า ของมันทั้งนั้นแหละ เชื่อสิ… ในวันนี้ผมเองได้กลับมายังสถานที่แห่งนี้
… 4 ปีของการกลับมา
เรื่องเล่า เรื่องเดิม แต่ผมเองไม่มีรอยยิ้มสักนิดเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อก่อน
ผมเองไม่เคยคิดว่าวันหนึ่ง จะได้กลับมา ที่มีมีเรื่องเล่าของผมอยู่มากมาย ที่นี่คือจังหวัดสุพรรณฯ
แม้ว่าหอคอยนั่นยังคงอยู่ ต้นไม้ต้นเก่ายังอยู่ แต่เชื่อสิว่า หัวใจผมนั้นได้ตายไปจากวันนั้นเสียแล้ว..
ผมเองได้แต่เดินจากไป… ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีความเห็น ไม่อยากจะพูดถึง
และก็ได้แต่บอกตัวเองเสมอๆ … ว่าต่อไปนี้ อดีต จะไม่สามารถทำอะไรผมได้ต่อไป ..
แต่… มันไม่จริงหรอกครับ …จากใจผู้ชายป้ายแดง…
Comments are closed.