มือพิมพ์ไป น้ำตาก็ไหลออกมา..

ผมตื่นตั้งแต่ตี 4 กำลังแก้โค๊ดเว็บ กำลังมันมือจนถึง 9 โมง.. เปิดเพลง แดง จิตกร คลอเบาๆ
พ่อโทรมาผมว่าจะไม่รับ… ใจหนึ่งก็อยากรู้ว่าเรื่องอะไร ..
พ่อถามเป็นไงบ้าง ผมบอกว่าก็ทำงานไปเรื่อยๆ พ่อ พ่อบอกว่าเสียหวย
ไปพันหนึ่ง ผมก็ตอบกลับอย่างเข้าใจ

พ่อถามว่าเป็นไงบ้าง ..หาเงินเป็นไงบ้าง ผมก็ตอบว่าเรื่อยๆพ่อ
ก็ทำไปเรื่อยๆผมไม่ได้หยุด พ่อบอกว่าโอนเงินหรือยัง เดี๋ยวค่าไฟมาอีก
วางสายจากพ่อเสร็จ..

น้ำตาผมคลอเบ้า..ผมไม่ใด้น้อยใจพ่อ.. แต่ผมเข้าใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่
การเคาะคีย์บอร์ดของผมทุกครั้ง… เป็นการเคาะความหวังของใครหลายคน..
มันทำให้ผมมีแรงขึ้นมาอย่างประหลาด

อย่าแปลกใจที่ผมจะเกรียนและแกร่งอย่างประหลาด.. เพราะมีใครอีกหลายคนฝากหวังไว้..

มีคำกล่าวคำหนึ่งจากฟรีทีวีฝากให้คิดครับ เขาบอกว่าคนเราต้องทำอะไรได้หลายๆอย่าง เหมือนคุณกินข้าว
คุณยังกินกับ กินไข่เจียวกินแกงจืด ถ้าคุณทำอะไรได้อย่างเดียวคุณก็กินแต่ข้าวอย่างเดียวพอ..

ตอนนี้ผมแก้ Code เสร็จแล้ว มันก็เหมือนว่าวนั่นแหละ ต้องเอาไปวิ่งลองดู
อยากจะรู้นักเรียกอ๊อกฟอร์ดมันจะออกแบบ google มาแน่นปึกขนาดไหน..