ผมบอกว่า พ่อผมมีงบ 5,000 นะพ่อเลี้ยงบ้าน เอาแบบง่ายๆ แปลว่าทุกอย่าง
ต้องจบที่ 5,000 อาหารเครื่องดื่ม จริงๆผมมีมากกว่านั้นนะ แต่ว่า ไม่อยากตามใจใครมาก..
และถ้าเกินก็จะได้ไม่เกินมาก และสามารถคุมค่าใช้จ่ายได้..
พ่อพยักหน้า
วันต่อมา พ่อบอกว่า พ่อไปจองวัวมา เพื่อเป็นอาหารในงาน 6,000 บาท
ผมกำลังสงสัยว่าผมมีปัญหาเรื่องการสื่อสาร หรือว่าแกบ้าไปแล้วกันแน่… แล้วเครื่องดื่มมันจะไป
อีกเท่าไหร่….ฟังดูเหมือนรุนแรงนะ แม้ผมรักพ่อ แต่ผมเสียหัวกับการวางแผนของคนบ้านนอกที่คุยกันไม่เป็นตามตกลง
เพราะทำตามโจทย์แค่นี้ยังลักไก่ เพราะสุดท้ายคนจ่ายคือผมทั้งหมด นั่นคือการบีบคอผมไปจ่ายค่าวัวทางอ้อมนั่นเอง
ทำให้ผมนึกถึงคนแก่ที่บ้านนอก ที่ชอบไปเซ็นต์ปุ๋ย แล้วค่อยมาบอกลูกว่า เอ้ยแกฉันเป็นหนี้แล้ว
หลายๆครั้งที่ผมต้องเกาหัวกับแก ….
ผมเคยสอนพ่อนะ เอาจริงๆ ผมบอกว่า พ่อครับ ตอนนี้พ่อล้ม ตอนนี้ผมยืนได้
พ่ออย่าดึงให้ล้มด้วยกันได้ใหม ถ้าผมยืนพ่อล้ม ผมยังประครองพ่อได้… หรือจะให้ล้มด้วยกัน
กรณีศึกษาของการดึงกันล้มของพ่อ อาจจะศึกษาได้จากโพสนี้ บ้านโนนศาลา ความคิดคนจนที่ต่างจากคนรวย
หลายคนมองว่าลูกสอนพ่อเป็นเรื่องไม่ดีนะ แต่สุดท้ายเราเองก็แค่สิ่งมีชีวิตยืนคุยกัน…ขอเพียงรู้หน้าที่ของเราเท่านั้น
ก่อนแบ่งห้องด้านใน สองห้องนอน หนึ่งห้องน้ำด้านล่าง
แว่วมาตอนนี้ว่าบ้านเสร็จ แล้วผมเองก็ไม่เห็นเต็มตัวสักที .. ก็ได้แต่หวังว่ามันจะเรียบร้อยตามต้องการ
ในวันที่เหน็บหนาว อย่างน้อยก็เป็นที่ของเรา …
ผมถามพ่อว่าทำไมต้องจัดสองวัน เอาวันเดียวไม่ใด้เหรอจะได้ประหยัด พ่อบอกว่า ไม่ได้
เพราะคนอิสาน วันแรกจะห่อข้าวต้ม และ ทำบุญบ้านในวันถัดไป
ตกลงสรุปตามนี้ครับ
วันที่ 5 ห่อข้าวต้ม ก็มีกินเลี้ยงกันธรรมดา วันนี้น่าจะหนักตรงยกของนี่แหละ
วันที่ 6 ก็ทำบุญบ้านกัน เลี้ยงพระ หรือที่บ้านเรียกว่าหงายภาข้าวครับ
ใครที่ว่างก็ขอเชิญที่โนนศาลาครับ ยินดีต้อนรับ มิตรทุกท่านครับ
ถ้าผมไม่ใด้โทรชวน ก็ถือว่าโพสนี้เป็นบัตรเชิญจากผมนะครับ ผมจะเตรียมเสบียงไว้รอครับ
Comments are closed.