เมื่อสองวันก่อน ผมได้รับโทรศัพท์ ข่าวร้ายเรื่องญาติสุดที่รัก ถูกทำร้ายปางตาย แต่ แต่โชคดีที่เขายังคงมีชีวิตอยู่ได้
ผมและคาโอริ ต้องกลับไปเยี่ยม ที่อุบลฯ อย่างเร่งด่วน
ผมรีบทำเสื้อ พี่โยคีแล้วจัดการ ส่งพัสดุไปให้แล้ว ก็เลยขอกลับบ้านก่อน
คาโอริต้องสอน ภาษาไทยเพื่อนก็ต้องทิ้งงานกลับมาด้วย
ญาติผมยังคงอุ่นหนาฝาคลั่ง มากันเกือบ 20 คน จนไม่มีที่นั่งเลยเชียวแหละ นะฮ้าๆ
ที่อุบลอากาศร้อนมาก ลักษณะเหมือน ลมแดด มากกว่า โดยแสงมันเป็นสีทอง คิดเอาเหอะว่ามันร้อนแค่ไหน
แต่ผมก็เลิกแคร์ความขาว ความดำแล้วแหละ เพราะว่าผมไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว ผมนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ เป็นงานบวชเพื่อนด้วย
ก็เลยขอควบไปสองงานละกัน เพราะได้กลับมาแล้ว
งานเค้าจัดใหญ่โต เพื่อนคนหนึ่งบอกว่า อย่าลืมเอาไปลง เรดเตอร์นะ
แต่คนอื่นไม่ใครสนใจผม เมื่อรู้ว่าคาโอริเป็นคนญี่ปุ่น
เขาเอาแต่ถามเรื่อง คาโอริ ทั้งญาติ และเพื่อนๆ แหม ไม่น่าพาไปด้วยเลย แย่งซีน…
สองวันที่ผ่านมา ทำให้ผมทำบล็อกได้ใจเย็นขึ้น รู้จักการรอ การออกดอกผล ของ บล็อกที่สร้างขึ้น
กลับมาจากบ้านคราวนี้จะได้เริ่มลุยกันต่อเสียที…
Comments are closed.