ไม่แปลกใจบ้างเหรอ ทำไมจอห์นเองถึงเขียนเรื่องบล็อก ได้เป็นคุ้งเป็นแคว
นายไปกางตำรา เล่มไหน มาหลอกคนอ่าน
โอ้พ่อคุณ บล็อกมันเกิดมาพร้อมกับผมยังไง เล่า … จอห์นเองจึงมีสิทธิ์เต็มที่ ที่จะเขียนถึงมัน
จอห์นเองไม่พบ บล็อกที่เขียนเรื่องบล็อกในเมืองไทย มากนัก เกิดจาก อะไรรู้ปะ… เพราะว่า
ไม่เอา ไม่มั่นใจ .. เขียนไป ท่านเทพฯ ทั้งหลายเข้ามา จะโดนด่าใหมเนี่ย รออ่านตำราฝรั่งดีกว่า …
เชื่อสิว่ามันเกิดพร้อมกัน จอห์นเองคงไม่มีความสามารถ ไปเขียนเรื่อง ประดิษฐ์หลอดไฟฟ้า แข่งกับโทมัส อันวา แอนดินสันหรอก
เพราะว่าวิทยาการเหล่านี้ ผ่านการคิดค้น หาคำตอบ จนกลายเป็นทฤษฏีที่สมบูรณ์
แต่การเขียนเรื่องบล็อกเหมือนการค้นพบสัตว์ชนิดใหม่
ท่องเอาไว้ เมื่อไหร่ที่จะเขียนบล็อก เหมือนคุณอยู่บนเวที จิ๊กสายตา ไปข้างหน้า แล้วสะกดคนดูให้อยู่หมัด
อย่าแสดง ความโลเลในเรื่องที่คุณเขียน อย่าแสดงออก ถึงความไม่มั่นใจ
จอห์นเองเคยเป็นวิทยากร ด้านบล็อกในเรื่องความลับสุดท้าย ของ WordPress
ก็สงสัย เหมือนกันว่า พวกเมิงจะมองหน้าอะไรกูนักหนา … เอ่อ ลืมไปแฮะว่าเราเป็นวิทยากร
เขามาเพื่อฟังเรา.. ซึ่งเขาต้องเก็บให้ได้มากที่สุด ..-*-
แม้น้ำเสียงจะสั่นเคลือ แต่ก็เอาเถอะ ขึ้นเวทีแล้ว ลุย..!
การทำให้เขาเชื่อด้วยเอกสาร หลักฐานอ้างอิง ดีกว่าด้วยการโน้มน้าวจิตใจ
การเขียนบล็อกก็เช่นกัน สะกดคนอ่านให้อยู่ การเป็นไอ้ขี้โม้ กับการเป็น โปร ต่างกันนิดเดียว …
อย่ากลัวที่จะเขียน อะไร เสนอแนะในความคิดเรา สิ่งที่เราเจอ … ถ้ามันเป็นประโยชน์มีคนฟัง มีคนอ่านอยู่แล้ว
ด็อกเตอร์ ความรู้ท่วมหัว ก็เขียนบล็อกไม่ใด้หรอก ถ้าไม่รู้จักวิธีสะกดคนอ่าน..
เด็กๆ เรามาเริ่มเขียนบล็อกในเชิง Blogging กันเถอะ ท่องไว้เสมอ ฝรั่งเขียนเรื่องบล็อกได้
เราก็เขียนเรื่องบล็อกได้เหมือนกัน เพื่อสร้างสังคัง เอ้ยสังคมของการแลกเปลี่ยนร่วมกัน
โดยไม่ต้องมาอ่านที่บล็อกนี้อย่างเดียว ….
ท่องไว้เสมอบล็อก เกิดมาพร้อมกันทั่วโลก ผมเองก็ต้องมีสิทธิ์ กำหนดทฤษฏีบล็อกเช่นกัน
ดีกว่าปล่อยให้นักวิชาการ เขียนเชิงวิชาการ ออกมาข้างๆคูๆ โดยที่เขาไม่เคยลงมือ ทดสอบมันจริงๆ
มั่นใจในตัวเอง แล้วระเบิดพลังเขียนมันออกมา นะบัดนี้…
Comments are closed.