ตอนนี้ตีสี่ครึ่ง ผมตื่นขึ้นมาจับบล็อกอีกครั้ง เพราะผมเองได้ฝันเห็นคนรักที่เลิกกันไปแล้ว
แสดงว่าสมองผมเอง ยังสอนให้จดจำเธอคนนี้ นี่ละมั้งที่ผมเรียกว่ารักที่หายไป
เธอไม่ใช่คนสวยมั้ง แม้หลังๆมานี่จะสะดุดแต่คนสวยแต่ผมก็ไม่ค่อยได้จำ
ทำไมผมถึงจำภาพเธออยู่เสมอ ในความฝันผมมักจะมีรอยยิ้ม
มีแต่เรื่องสนุกๆ น่าแปลกไม่มีเรื่องร้ายๆในความฝันสักทีที่ผมเจอมากับตัว
หรือว่าสมองผมเพี้ยนไปแล้ว เลือกที่จะจำแต่ช่วงเวลาที่ดีๆ เมื่อเราพบกันใหม่ๆ
ผู้หญิงคนนี่้อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของ Redtor.com ก็ได้
สมัยก่อนผมเป็นผู้ชายไม่เอาไหน ปากกัดตีนถีบ เธอเล่าเรื่องของคนคนหนึ่ง ที่หาเงินได้เยอะ
ดูเหมือนเธอจะชื่นชมเขามากทีเดียว
ส่วนฉันสิไม่มีอะไรเลย วันนี้ฉันเป็นคนเก่งแล้วหากเทียบกับคนนั้น
ฉันหาเงินได้มากกว่าเขาหลายเท่าด้วยฉันไม่ได้หวังโอกาสอะไร
แต่ถ้ามีเวลากลับมามองคนนี้บ้าง … ว่าเขาก็ทำได้ไม่น้อยหน้าใคร..
นี้แหละมั้งการลงโทษของการเอาชนะชะตาตัวเอง.. หนังหน้าอย่างฉันต้องจนตลอดชาติสินะ
ตอนนี้ฉันมีอะไรมากกว่าเขา แต่ฉันไม่มีเธอ…. เท่านั้น
แล้วฉันจะเอาความสำเร็จมาฝากใคร…
Comments are closed.