น่าสงสงสาร จอห์นในระหว่างที่คนอื่นไปเที่ยวเราต้องทำงาน
ตัวผมเองมันจะลืมเสมอว่า วันนี้วันอะไร
เช่น เอ้ยวันนี้วันศุกร์แล้ว เหรอ หรือว่าเอ้ย วันนี้สิ้ิื้้้นเดือนแล้วเหรอ
บางครังผมก็ลืมที่จะใส่ใจคนรอบข้างเพราะว่าผมเป็นคนที่ทำงานไม่ดูเวลา
การกู้บล้อกครั้งนี้ นั้นทำไม่นานมากส่วนหนึ่ง เก็บมาจาก Index ที่ Google เก็บไว้ ส่วนตัวแล้วคิดว่า
ก็ช่วยได้ในเรื่องของ ข้อความ แต่รูปภาพนั้นหายไป
ผมเองจึงต้องเก็บรูปทำใหม่ น่าเสียดาย เช่นภาพที่อุบลนั้น เราไม่สามารถย้อนเวลาไปถ่ายมันมาใหม่ได้ … เหมือนความรักนั่นแหละ
การกู้บล็อกครั้งนี้ ต้องใช้ความเชี่ยวชาญในระดับหนึ่ง เริ่มจากการหาข้อมูลเก่าที่้เรามีก่อนที่ Server จะทำหาย เพราะมีคน format มัน (กำ) หลังจากนั้นก็ตามเก็บมันมา ด้วยความลำบากและเขาก็ได้ชดใช้ มาส่วนหนึ่งแล้ว
ที่ผมทำได้ ด้วยตัวเองนั้น เพราะผมได้ก้าวผ่านเส้นบางๆที่เขาเรียกว่า บล็อกเกอร์แล้ว ผมเป็น ซุปเปอร์บล็อกเกอร์ แล้ว
หลังจากนั้นก็พร้อมส่งตัว เข้าโรงพยาบาล แล้ว ขอบคุณเพื่อนที่เป็นห่วง ผมสบายดี (เอ๋อ)
Comments are closed.