ผมไม่แปลกใจเลยที่เพื่อนคนหนึ่งจะคะยั้น คะยอ ให้ผมซื้อประกันกับมัน บ่อย เหลือเกิน
แต่ผมก็ไม่เคย มองเพื่อน เป็นแมลงสาบเหมือนในโฆษณา สักที (บ่อยครั้งที่ ผมยืมตังค์มัน สมัยเรียน)
ผมได้รับ Order สินค้า จากเพื่อนมากมาย หลังจากเขียน บล็อก
ไอ้เรื่องได้มากไม่มากผมไม่ค่อยสนใจหรอก ผมสนใจแค่การรักษา มาตรฐานตัวเอง มากกว่า
บ่อยครั้งที่ลูกค้าไม่ชอบ งานผมก็พลอยเสียใจไปด้วย ปัจจัยมีมีหลายอย่างเหลือเกิน ได้แต่บอกตัวเองว่าแก้ตัวใหม่ และพยายาม
ตัวอย่างเสื้อที่ใด้รับ Order จาก บล็อก จากพี่โยคี
(พี่โยคี เขียนบล็อกได้ Pr 6 ก็ไม่บอกกัน ผมแลกลิงค์เลยนะพี่ เอิ๊กๆ )
ตัวอย่าง งานพิมพ์กระเบื้องที่ ที่ พี่เก่ง แนะนำ ลูกน้องแนวมาทำเมื่อวันวาเลนไทน์
ผมพยายามรักษา ระยะห่างระหว่าง การยัดเยียด และการ แนะนำ เสียมากกว่า
ส่วนใหญ่ ผมจะโฆษณา แอบแฝงเสียมากกว่า อิอิ
เพราะผมรู้และตระหนักเสมอ ว่า บล็อกไม่ใด้มี เพื่อขาย ของ แต่เพื่อส่งเสริมการขายมากกว่า
เพื่อน เราจะตอบแทนลูกค้าชั้นดีได้อย่างไร…
สำหรับ จอห์นแล้วมีมุมมอง ที่จริงใจกว่านั่น … ไม่เคยคิดจะขาย เพื่อรวย หากแต่ขาย เพื่อเรียนรู้และสร้างมุมมองใหม่ ของการขายสินค้า ผ่าน บล็อก
อีกหนึ่ง วิถีทาง ที่ทำใด้มากกว่าแค่เรื่องที่ได้เคยยินมา ถึงทุกวันนี้ คงต้องหาทางตอบตัวเองแล้วแหละว่า สำหรับบล็อกที่เราเขียนเราได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันแล้วหรือยัง