เกือบ 7 ปีแล้วครับ ที่ผมเองไม่ใด้จับ คลาสเสส เทป หรือว่าม้วนเทป ที่ว่า
วันนี้ผมเองไปลง Windows ที่บ้านพี่ชายมาครับ ระหว่างที่รอ ลง Windows
จอห์นเองก็ไปเห็นเทป ม้วนหนึ่ง ของ คณะเพชรพิณทอง ในกองที่มี CD เป็นภูเขาของมัน
ผมเองเห็นเครื่องมันเล่น Tape ได้ด้วย เลยอยากฟัง…
คณะเพชรพิณทอง ดูจะเป็นคณะแสดงตลก ที่ถือว่าสุดยอดในช่วงที่ผมเองยังเป็นเด็ก
ผมเองฟังไป ได้แต่อมยิ้มไป ภาพตอนเด็กๆของผมเอง วิ่งไปวิ่งมาเหมือนเสียง surround
กำลังสนุก อยู่ดีๆ มันก็ดับไป ผมเองก็ได้แต่หงุดหงิด
ผมเองรอเต๋าประมาณ 2 ชั่วโมง มองหาม้วนต่อ
พอเต๋าเองขึ้นมา ผมถามเต๋าว่าเอ้ย มีเทปม้วน 2 ใหม กำลังสนุกเลย …
เต๋า มันตอบกลับมาว่า อือ แล้วมึงนะ กลับหน้าเทปหรือยัง..
ผมเองก็พึ่งนึกออกว่า เทปมันมี 2 หน้านี่หว่า ตอนแรกผมคิดว่าจะตาม หาซื้อ ม้วน 2 แหละ
ลืมไปไม่ใช่เทป พระพระยอม …
ผมนี่มันโง่จริง…
เมื่อนึกถึงเรื่องเทปนี้ผมเองจะมีรอยยิ้ม เหมือนวันวานได้กลับมาผมอีกครั้ง
ภาพพี่ชายที่บ้าซื้อเทป มาเก็บ แล้วก็แกะเพลงร้อง
ส่วนม้วนเทปที่พี่ชายเบื่อก็จะเอาไปขายที่ตลาด เพื่อหาเงินไปเรียนที่ เทคนิคอุบลฯ..
แม้วันนี้จะไม่มีเขา แต่ก็เป็นเสี้ยวหนึ่งที่ผมได้ระลึกถึงเขา…