เดินตามความฝัน ที่ฝันมานาน

ผมไม่อายหรอกครับ ที่จะบอกว่าเกิดมาในครอบครัวที่ขาดแคลน อยากได้อะไรก็ไม่เคยได้..

ผมเองไม่ได้เก็บความทรงจำไว้มากมาย แม้ผมจะมีที่เก็บมันมากมาย ผมมีรูปตอนเด็กๆ เพียงรูปสองรูป ผมไม่มีสมุดพก ผมไม่หนังสือตอนเรียนตอบป 1 .เก็บไว้  หรือแม้กระทั่ง รอยเท้าที่ประทับ ตรงแผ่นหินตอนเกิด

วันหนึ่งผมเจอหมอนใบหนึ่งที่บ้าน ผมแกะปลอกมันออกมา ผมตกใจมาก มันเป็นลายมือของผมเอง หมอนใบนี้มีอายุ 17 ปีไปแล้ว ลองหาข้อมูล เพลง คำเดียวของ Raptor อัลบั้ม  Waab boy 

ผมจำได้ว่าช่วงนั้นพี่ชายผมเข้ามาทำงานที่กรุงเทพฯ และก็มักจะส่งเสื้อผ้าพวกนี้  Nike adidas (ประตูน้ำ) และ ยี่ห้ออื่นๆ กลับบ้านเสมอๆ ผมรุ้จัก แม้กระทั้ง DC  Timberland Puma Reebook Diesel UMBRO FILA  ล้วนแต่เป็นของปลอมทั้งนั้น  ทำให้ผมอยากจะมีของดีๆ ของแท้กับเขาสักครั้ง การได้ฟัง Sony walkman ถือว่าเป็นสุดยอดของเครื่องเสียงแล้ว สำหรับคนบ้านนอก

ตอน ผมอายุ 15 ผมเองก็เริ่มมอง Logo พวกนี้ออกและเริ่ม Draft มันขึ้นมาจากปากกา  และก็ตั้ง
ยี่ห้อตัวเอง ด้วยความฝันแบบเด็ก ว่า  “life” และ SINROK  ใครจะไปรุ้ว่ามันจาก REEBOOK  ก็ได้ เปล่าหรอกครับ มันมาจาก ชื่อของผม บวกกับ นามสกุลนั่นเอง

ความหมกมุ่นของผมแค่มีความฝันอยากจะมีสินค้าของตัวเอง รวมถึงสร้าง REDTOR ที่คุณกำลังอ่านนี่แหละครับ เจียดเงินส่วนน้อย จดโดเมนและก็เริ่มสร้าง Logo ของตัวเอง ผมเองเชื่อว่า Logo ที่ดีทุกคนต้องเขียนมันได้ มันอาจจะไปโผล่ที่รถเปลื้อนฝุ่นสักคัน หรือท้ายรถสิบล้อ ใครจะไปรู้ ผมเองเชื่อว่าแนวคิดนี้ยังส่งมาถึงปัจจุบัน เช่น Logo ของ Apple แหว่ง ที่ใครก็สามารถเขียนมันออกมาได้  หรือเครื่องหมายถูกของ Nike ผมว่าตอนนั้น Logo ที่วาดยากที่สุดคงจะเป็นของ Adidas แบบเก่าเพราะมันประกอบไปด้วยแท่งทรงกลม

ผมเองจะบอกว่า การสร้างความฝันนั้นมันมาจากนิสัย ที่ฝึกฝน ไม่ใช่ฝืนหรือฝึกทำในสิ่งที่ไม่ใด้รัก แต่มันจะต้องฝึกฝนอย่างต่อเนื่องเสมอ.. ถ้าวันหนึ่งเพื่อนถามว่าผมอยากเป็นอะไร ผมเองก็คงต้องบอกว่าอยากเป็นผู้ออกแบบเสียมากกว่า ผมไม่อยากเป็นผู้จัดการ ไม่อยากเป็นเว็บดีไซน์ อยากเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆมากกว่า ไม่ต้องใหญ่โต อย่างใครเขา แค่พออยู่พอกิน และก็เดินตามความฝัน.. มีความสุขจะตาย..  ถึงตอนนี้ แม้ผมจะมีเงินซื้อสินค้า แพงยี่ห้อ ด้านบน ผมกลับไม่สนใจ จะซื้อมาใส่เสียอย่างนั้น..