ผมยังจำภาพตอนเด็กๆ ได้พ่อ พ่อปั่นจักรยานไปเล่นไฮโล..
ผมเองเอาแต่ร้องไห้ จะตามพ่อไป ผมชอบไปเฝ้าพ่อนะ เวลามีคนในวงจ้างผมไปซื้อของ จอห์นเองก็ได้เงิน..
ผมเองก็ไม่รู้จะร้องให้ทำไมเหมือนกันพ่อ.. ผมมองแต่เมื่อมองกลับในความแล้งแค้น ของครอบครัว
ผมไม่แปลกใจหรอกพ่อ ทำไมคนอิสานต้องกินกบ กินเขียด ให้เขาภาคอื่น เขามอง…
นั่นเป็นเพราะเราไม่มีอะไรจะกินใช่ใหมครับ พ่อ..
มงคลสูตร ง่ายๆ ขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ บอกว่าให้อยู่ในถิ่นที่เหมาะ ข้อนี้เราทำผิดใช่ใหมพ่อ
ที่พวกเราคนอิสาน เลือกมาอยู่ในถิ่นที่แห้งแล้งเช่นนี้ อย่างที่เขาบอกว่าตายอย่างเขียด..
พ่อ..จอห์นกับเต๋า ซื้อมอเตอร์ไซต์ให้พ่อแล้ว แต่พ่ออย่าขี่กลับอุบลฯ นะพ่อ
ให้เอาใส่รถกระบะกลับ..
พ่ออยากกินอาหารญี่ปุ่นใช่ใหม่พ่อ ..
ได้ครับ ผมจะพาพ่อไป.. แต่ตอนนี้ผมเองอยากกินอ่อมเขียด เหลือเกิน …
พ่อผมพาพ่อไปตัดแว่นใหม่ดีกว่า …
น้ำตามันทำพ่อให้ตาฟ้าฟาง…
เออพ่อ ใช่ๆ ผมมีแว่นลีวาย 2 ตัว งั้นพ่อเอาตัวนี้ไปเปลี่ยนเลนส์ดีกว่า
เพราะผมมีตัวใหม่แล้ว เย้ๆๆๆ ผมว่าพ่อต้องชอบแน่ๆ..
ถ้าพ่อเป็นพระ ก็ต้องเรียกว่าพระมาโปรดถึงที่ ผมไม่ใด้มองพ่อเป็นของตายนะ คือมาแน่นอน
แต่ พ่อคือ พระ ที่ผมเองไม่ต้องไปตะเวนไหว้ ที่วัดไหน.. รีบมานะพ่อ … รักเสมอ ลูกชาย
Comments are closed.