ศรัทธาที่เขาเป็น ไม่ใช่กับสิ่งที่เราอยากให้เขาเป็น
ผมล้วง Marlboro ให้พี่ชายคนหนึ่ง สภาพแกไม่ต่างจากคนเก็บขยะ
ผ้าโพกหัวสีซีด บ่งบอกว่ามาอยู่นี่เนิ่นนาน แต่แกก็ยังดูเป็นการ์ดที่แข็งขัน …
แกทิ้งยาเส้นที่กำลังสูบอยู่ ผมบอกว่าพี่ดูุดกับผมก็ได้
แกเปรยๆว่า เมื่อไหร่ แม่งจะลาออกเสียที…. ผมเองก็นึกในใจ เอ้านพดลออกแล้วพี่ไปอยู่ไหนมา
เอ หรือว่าหมายถึงคนอื่น
ผมถามพี่ว่า พี่มาอยู่นี้แล้วกี่วัน แกบอกว่า 59 วันแล้ว
พี่บอกว่ามาจากยโสธร เงินสองหมื่นที่ถือมาก็หมดแล้ว …
ผมถามพี่ว่าพี่นอนที่ไหน … แกชี้ไปที่เพิงเล็กๆ ….ผมว่า คนเร่ร่อนนอนใต้สะพาน ยังดีกว่าเยอะ
ผมเองไม่ใด้พูดอะไร …. ได้แต่คิดว่า พี่สู้ ….
ผมเองยังเชื่อเสมอว่ามีศรัทธา …. พี่ต้องทำใด้
จอห์นเจอพี่ตั้วด้วยแหละ แต่ไม่ได้คุยตามเคย.. เอาไว้ผมเป็นดาราใหญ่เมื่อไหร่เราค่อยคุยกันนะพี่
ผมเองไม่เห็นอะไร นอกจากศรัทธา …. ผมเองรู้สึกปลอดภัย เมื่ออยู่กับกลุ่มคนที่เห็นเราเป็นเพื่อน
ไม่ว่าผมจะสอบถามเรื่องใด เค้าก็จะยิ้มแย้ม และตอบอย่างเป็นมิตรเสมอ
เชื่อสิ ถ้าคุณเชื่อเรื่องใดร่วมกัน ผมเชื่อเสมอว่าที่นั่นมีพลังเสมอๆ
สู้ๆ ผมกลับไปนอนและ วันหลังจะมาใหม่ ราตรีสวัสดิ์
Comments are closed.