เมื่อ 4 ปีก่อนผมยื่น Marlboro สีแดงให้พี่ แล้ว หยิบกรองทิพย์มาสูบหน้าตาเฉย..
ผมบอกมันว่ามันเป็นของฝากนะพี่ ..
มันไม่ใด้พูดว่าอะไร รับไปแล้วก็ยิ้ม พี่ครับทำไม พ่อแม่เราถึง จนจัง ในขณะที่ พี่น้องของพ่อแม่
ก็ร่ำรวย…
พี่บอกว่า งั้นเรามาร่วมมือกัน ..ช่วยให้พ่อแม่สบายดีกว่า ผมรับป่าก แววตาปริ่มไปด้วยน้ำตา..
แม้วันนี้ไม่มีพี่อีกแล้ว …
วันนี้ผมนั่งลงร้องให้ พี่ครับผมเหนื่อยจัง แล้วความฝันของเราละพี่ ผมต้องทำคนเดียวแล้วใช่ใหม..
แม้วันนี้ผมต้องเดินลำพังเพียงคนเดียว….
แต่ผมรู้สึกเสมอว่า ตัวผมมีเงาลางๆ ของพี่ติดตัวเสมอ..
ผมจะดูแลพ่อแม่แทนพี่เองครับ … สัญญา..
Comments are closed.