บล็อกเกอร์ ไม่ใช่นักวิชาการเพราะว่าบล็อกเกอร์
มักจะเจือจางกลิ่นของตัวเองผสมลงไปในบทความและมีเอกลักษณ์เจือจางเหมือนเหล้าปั่น
นักวิชาการมักจะพยายามเป็นบล็อกเกอร์ แต่ขาดซึ่งจิตวิญญาณของการเล่าเรื่องที่ดี
มุมของบล็อกเกอร์ในเชิงวิชาการมักจะแผงหรือเจือกลิ่นของความเป็นบล็อกเกอร์น้อยมาก
เพราะเหตุใดจอห์นจึงเป็นบล็อกเกอร์มากกว่าเป็นนักวิชาการ เพราะเราเกลียดนักวิชาการนั่นเอง
นักวิชาการมักจะเล่านิทานไม่สนุก
เพราะเขาจะเต็มไปด้วยข้อมูลที่เขาเตรียมไว้นั่นเอง และตายด้วย
การหมดมุขของตัวเอง ต่างจะบล็อกเกอร์มักจะมีเรื่องเล่าไม่หยุดไม่หย่อน
เกิดอะไรขึ้นถ้าบล็อกเกอร์ สามารถเล่าเรื่องเชิงวิชาการได้ นั่นเป็นเพราะเขามีความสามารถ
ในการเล่าเรื่องเชิงวิชาการนั่นเอง
ความแตกต่างของนักวิชาการคือ นักวิชาการเป็นบล็อกเกอร์เต็มตัวไม่ได้ เช่น ฉันจะทำแบบนั้นได้อย่างไร
ฉันมีหน้ามีตานะ แต่บล็อกเกอร์ที่มีอิสระในการเล่าเรื่องของเขาโดยไม่สนใจสิ่งใด
ปัจจุบันไม่มีนักวิชาการที่เป็นบล็อกเกอร์เต็มตัว แต่มีเพียงบล็อกเกอร์ที่เป็นนักวิชาการเท่านั้น
ตัวผมเองจึงศรัทธาบล็อกเกอร์ที่เป็นนักวิชาการ เพราะอย่างน้อยมันก็เนียนมากกว่านักวิชาการ
อยากเป็นบล็อกเกอร์
หลังจากอ่านบทความนี้แล้วคงเข้าใจบทความของบล็อกเกอร์ที่เล่าเรื่องเชิงวิชาการบ้างนะครับ..
ไม่แน่นะผมอาจจะเป็นนักวิชาการที่ฉลาดเล่าเรื่องก็ได้ อย่าลืมสิผมก็เรียนหนังสือมาเหมือนกัน
เราจะหาวิชาการจากนายได้ที่ไหน หนังสือเล่มสุดท้ายที่ผมรู้จักเรื่องวิชาการคือ ปริญญานิพนธ์ก่อนจบยังไง
หรือคุณให้เพื่อนทำให้ ไม่ใด้ทำเอง…
บล็อกเกอร์ทุกคนสามารถเป็นนักวิชาการได้ ก็แต่เรียงคำพูด บทความให้มันห้วนๆ สื่อสารด้วยภาษา
เหมือนหนังสือ ตัดคำพุ่มเฟือยออก แค่นี้เค้าก็เรียกคุณว่านักวิชาการแล้วแหละ
Comments are closed.